سوالی که مدت‌ها است ذهن بشر را به خود مشغول کرده است این است که در صورتی که حیات توانسته است در زمین مسیر خود را از طریق تکامل پیدا کند، پس لابد می‌تواند در جای دیگری از کیهان نیز شرایط مشابه را طی کرده باشد. در مطلب قبلی توضیح دادیم که چه تعداد ستاره و کهکشان در جهان وجود دارد؟ یکی از جواب‌های واقع‌گرایانه به این سوال را فرانک دریک داده است که به معادله دریک مشهور است. فرانک دریک با یک فرمول که پارامترهای آن بر اساس احتمالات است، سعی کرده است معادله‌ای ارائه کند که مشخص کند چه تعداد تمدن هوشمند با قابلیت برقراری ارتباط در کهکشان راه شیری یعنی کهکشان خودمان وجود دارد. معادله دریک به این صورت است:

N = R_* . f_p . n_e . f1 . f_{i .} f_c . L

به طور خلاصه N تخمین تعداد تمدن هوشمند در کهکشان راه شیری است که قابلیت ارتباط با آنها را داریم. برای محاسبه آن لازم است هفت پارامتر معادله را محاسبه و در هم ضرب کنیم. فاکتور اول معادله نرخ متوسط تشکیل ستاره در کهکشان شیری در سال است که عددی بین یک و نیم تا سه عدد در سال می‌باشد. پارامتر دوم، نشان‌دهنده نسبتی از این ستاره‌هاست که دارای سیاره می‌باشند. پارامتر سوم نشان‌دهنده تعداد سیاره‌هایی می‌شود که پتانسیل میزبانی از حیات را دارا می‌باشند. پارامتر چهارم شامل نسبتی از سیاراتی است که پتانسیل میزبانی از حیات در آنها شانس به وقوع پیوستن دارد. پارامتر پنجم نیز نسبت سیارات دارای حیاتی است که شانس پیدایش تمدن هوشمند را دارا هستند. پارامتر ششم نیز نسبتی از سیارات دارای تمدن هوشمند است که به فناوری برقراری ارتباط دست پیدا می‌کنند. پارامتر هفتم نیز طول عمر تمدن هوشمند به سال می‌باشد.

تعیین بعضی از پارامترهای معادله دریک برای ما بسیار پیچیده است به طوری که بعضی از محاسبات بدبینانه ما نشان می‌دهد که تنها تمدن هوشمند دارای قابلیت برقراری ارتباط در کهکشان خودمان، فقط ما هستیم که آن هم با اقبال و شانس بسیار بالای ما به وقوع پیوسته است و از طرفی برخی محاسبات خوش‌بینانه اعلام می‌دارد که فقط در کهکشان خودمان هم‌اکنون 15 میلیون تمدن هوشمند دارای توانایی برقراری ارتباط وجود دارند.

ما در حدود یک قرن است که امواج رادیویی را ناخواسته به فضا مخابره کرده‌ایم و به این ترتیب اگر تمدنی در فاصله صد سال نوری از ما واقع شده باشد، اکنون دارد برنامه‌های یک قرن پیش ما را مشاهده می‌کند. حدود پنجاه سال است که ما به کمک فناوری خود، به آسمان گوش می‌دهیم و به جز پارازیت‌هایی که حاصل از انفجار بزرگ هستند، صدایی از آسمان نشنیده‌ایم. آیا تمدن‌های هوشمندی وجود دارند و سعی می‌کنند برای مسائل امنیتی خود بیصدا باشند؟

از طرف دیگر در فرمول دریک ما فقط کهکشان خودمان را بررسی کردیم و می‌دانیم که حدود دو هزار میلیارد کهکشان فقط در قسمت قابل مشاهده گیتی از دید ما، وجود دارد. همچنین می‌دانیم هر چند سرعت نور، سرعت حدی کیهانی است و سرعتی بالاتر از آن وجود ندارد، ولی با مهار و به کارگیری انرژی‌های کیهانی، می‌توان فضا را خمیده کرده و در جابجایی در کیهان میانبر زد و به قول طرفداران بازی‌های شرکت بیلیزارد تلپورت کرد. هر قدر هم بدبینانه به جهان نگاه کنیم، باز هم غیرممکن است که ما تنها تمدن هوشمند کیهان باشیم و قطعا تمدن‌های هوشمند زیادی در گیتی وجود دارد. حال سوال این است که احتمال برخورد با این تمدن‌ها چقدر است و چرا هیچ نشانه‌ای از آنها نیافته‌ایم؟ واقعیت این است که هنوز پاسخ این سوالات را نمی‌دانیم.